Wacław Grudziński urodził się w 1908r. w Białobrzegach. Białobrzeżanin z dziada i pradziada. Ojciec prowadził warsztat blacharski. Po jego śmierci w 1925r. Grudziński rozpoczyna samodzielną działalność zawodową. Jest doskonałym blacharzem, mistrzem w swoim zawodzie. Jego specjalnością jest krycie dachów kościelnych. Pracę tę wykonuje do dziś, mimo sędziwego wieku.
Duża aktywność zawodowa nie jest jedyną treścią jego życia. W 1921r. zostaje członkiem orkiestry dętej, a nieco później, piłkarzem drużyny „Pilica” Białobrzegi. Każdą zaś wolną chwilę – często kosztem snu – wykorzystuje na malowanie. Pierwsze obrazy powstają w latach 30-tych. Były to przeważnie kwiaty, które stanowią ulubiony motyw jego twórczości. Drugi temat to pejzaże. Ponieważ nie ma czasu na malowanie w plenerze, fotografuje krajobraz, który go zauroczy, a następnie w wolnych chwilach odtwarza go na płótnie. Powstają też obrazy, które rodzą się w głębi duszy artysty. Ich źródłem są przeważnie wspomnienia z okresu wczesnej młodości sięgające lat międzywojennych. Częstym motywem staje się wówczas stary kościół modrzewiowy w Białobrzegach (obecnie przeniesiony do Bardzic).
Do swoich obrazów sam wykonuje bljtramy i ramy, najczęściej z mosiądzu lub miedzi.
Oprócz malarstwa zajmuje się również metaloplastyką. Jak sam mówi „z blachy można wykonać to samo co z papieru, tylko trzeba się do tego przyłożyć”.
Wacław Grudziński jest człowiekiem niezwykle pracowitym. W swym życiu wypełnionym po brzegi znalazł czas na wszystko: na pracę zawodową, której wynikiem jest m.in. wykonanie aż 76 poszyć dachowych kościołów w całej Polsce, a także pracę społeczną i na swoją wielką pasję jaką jest malarstwo. Ponad 300 namalowanych płócien świadczy najlepiej o aktywności twórczej Wacława Grudzińskiego.
Sławomir Ziemnicki