W zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie znajduje się dokument wystawiony w 1779 roku przez magistrat miasta Białobrzegi. Dokument ten adresowany do Komisji Skarbu Koronnego, uwierzytelniony jest podpisami ówczesnego burmistrza Białobrzegów – Stanisława Średnioskiego oraz radnych miejskich M.Boianowicza i W.Pękackiego (pisownia nazwisk oryginalna). Pieczęć powyższa jest tzw. pieczęcią opłatkową, gdzie materiałem pieczętnym było ciasto w postaci opłatka, nakładane na papier i zabezpieczane drugim mniejszym papierem. Odcisk tłoka pieczętnego następował po zwilżeniu opłatka. Pieczęć na białobrzeskim dokumencie ma średnicę 28 mm. i wyobraża na ukoronowanej, owalnej tarczy, ozdobionej ornamentem roślinnym, półksiężyc o szpiczastym barku do góry. Po bokach szpica umieszczone są dwie sześciopromienne gwiazdy. W otoku herbu miejskiego występował pierwotnie napis, który na zachowanym dokumencie jest poważnie zatarty, co uniemożliwia jego odczytanie. Na podstawie powyższego dokumentu trudno o dokładniejszą interpretację ówczesnego herbu Białobrzegów. Nie można stwierdzić kto nadał go miastu (król, właściciel miasta czy też rada miejska), ani przez jaki okres był używany. Nie ulega natomiast wątpliwości, że nie był to herb rycerski któregokolwiek z właścicieli miasta. Ornament roślinny spełniał tylko rolę ozdoby, lecz korona (tzw. pięciopałkowa) umieszczona ponad tarczą herbową, mówi nam że, miasteczko jest własnością osoby prywatnej pochodzenia szlacheckiego. Wizerunek herbu na powyższej pieczęci pozbawiony jest barw.
Pieczęcie miejskie były wyrazem samorządu sprawowanego przez władze miejskie, jednocześnie spełniały funkcje znaku rozpoznawczo-własnościowego. W 1811 roku dekretem Księstwa Warszawskiego zabroniono miastom używania własnych pieczęci, toteż najpóźniej w tym roku zaprzestano używać pieczęci magistratu białobrzeskiego. Kiedy w 1846 roku Komisja Rządowa Spraw
Wewnętrznych poleciła nadesłać kolorowa rysunki wszystkich herbów miast Królestwa Polskiego, dla Białobrzegów (podobnie jak dla wielu innych miasteczek), opracowano w 1847r. nowy wizerunek herbu, tj: Syrenę w koronie na niebieskiej tarczy. Wizerunek rozpowszechnił się w latach 60. XX w., choć w praktyce białobrzeską syrenę przestawiano w różnych odmianach. Sprawę unormowała Rada Miasta i Gminy Białobrzegi, uchwalając 10 września 1991 r. wzór herbu Białobrzegów: W tarczy na niebieskim tle wyobrażenie syreny; do połowy postać kobiety koloru srebrnego (białego); korona szlachecka na głowie syreny oraz długie włosy, opadające na ramiona, koloru złotego (żółtego); prawą rękę syrena ma opuszczoną z przodu, lewą natomiast lekko ugiętą w łokciu, schowaną za siebie; od połowy postaci ryby – zielony, spiralnie skręcony ogon z charakterystycznie ułożoną, potrójną płetwą ogonową.
