W II poł. lat 80 XX w. w północno-zachodniej części miasta, na gruntach dzisiejszego osiedla Borki, odkryto niewielką osadę neolityczną ludności kultury pucharów lejkowatych. Osada położona była na niskiej, piaszczysto – wydmowej terasie rzeki Pilicy. W trakcie prac wykopaliskowych odsłonięto relikty obiektu mieszkalnego z pozostałościami polepy, a także śladami po palenisku. Wśród ruchomego materiału zabytkowego pozyskano dużą ilość ceramiki naczyniowej i krzemiennych odpadków poprodukcyjnych. Do najciekawszych artefaktów odkrytych na stanowisku należy zaliczyć między innymi fragment siekiery krzemiennej, kamiennego toporka, narzędzia do wyprawiania skór, gliniane przęśliki i ciężarki tkackie oraz fragmenty kamiennych żaren z rozcieraczem. Dosyć rzadkim znaleziskiem, na które natrafiono w jednej z jam zasobowych był zbiór ośmiu krzemiennych rdzeni, będących półproduktami służącymi do wyrobu bliżej nie określonych narzędzi. Wzmiankowane stano-wisko archeologiczne datuje się w szerokich ramach chronologicznych przypadających na osadnictwo kultury pucharów lejkowatych w okresie od II poł. 4 tysiąclecia p. n. e do I poł. 3 tysiąclecia p.n.e.
Na podst. Radomskie – alfabet wykopalisk, Radom 2004
Oprac. Wojciech Marciniak
Przedmioty z obiektu mieszkalnego, fr. toporka kamiennego, krzemienna siekierka, rdzeń wiórowy, przęśliki Fot. Sebastian Fituch
Fragment pucharu z lejkowato rozszerzoną szyją Rys. Elżbieta Skubicha Fotografia i rekonstrukcja Katarzyna Stańczuk
Kamienne żarno z rozcieraczem
Fot. Sebastian Fituch