Po lewej stronie obrazu na pierwszym planie znajduje się siwy koń z jeźdźcem na swoim grzbiecie. Postać ma na sobie płaszcz i czapkę. Ogląda się za siebie i wyszukuje wzrokiem czegoś, co usytuowane jest poza ramami obrazu. W głębi widać również drugiego, ale już mniej widocznego jeźdźca. Postacie jadą razem leśną drogą, wzdłuż której rosną charakterystyczne dla Banaszki brzozy o czarno-białej korze. Kształty brzóz są zróżnicowane dzięki odchyleniu od pionu występującym wśród ich pni i gałęzi. Liście wraz z runem leśnym przybierają złote, jesienne barwy. Poza tym, kolorystyka lasu jest dość ponura. Cienie rzucane przez drzewa pogrążają przedstawione miejsce w półmroku, przy czym niebo stanowi niewielki fragment schowany za licznymi gałęziami.
